BALIK-PASKO, BAGONG TAON, BALIK SA DIYOS!

Kapistahan ng Santo Nino (A)

Enero 19, 2014

BALIK-PASKO, BAGONG TAON, BALIK SA DIYOS!

Iba ang Pinoy kung magdiwang … pahabaan, at meron pang extensyon. Kulang sa atin ang labindalawang araw ng Pasko. Nagsimula ng Setyembre, nagwakas sa Binyag ng Panginoon, naputol nang isang araw sa Pista ng Nazareno ng Quiapo, at muling bumalik sa araw na ito ng Banal na Sanggol – Santo Nino. Huling hirit, ika nga!

Pati pagbasa natin ay isang balik-tanaw. Parang balik-pasko talaga: “Nakatanaw ng isang malaking liwanag ang bayang malaon nang nasa kadiliman, namanaag na ang liwanag sa mga taong namumuhay sa lupaing balot ng dilim.” Pawang kasiyahan ang dulot … pagdiriwang… pagsasaya … Balik-Pasko na naman!

Pero alam nating bukod sa rito ay may isa pang lumipas – ang pagpasok ng bagong taon. Maraming guro ang nagpasulat ng composition tungkol sa “my new year’s resolution.” Maraming nangakong hinding hindi na papasok ng Starbucks. Pero sa kagustuhang magka-planner ay paulit-ulit pa ring nagcacafe – kahit na hindi naman café ang iniinom, pero iba kasi sa Starbucks … May inumin ka na, may pang facebook status post ka pa!

Masaya ang pasko. Masaya rin ang bagong taon. At lalung masaya kapag milyon-milyon ang namamanata sa Nazareno … kahit na halos mamatay ka makahipo lamang sa lubid at masabing namanata ka kasama ng mga artistang isang beses lang naman sa isang taon kung magpamalas ng pagiging maka-Diyos.

Masaya rin ang Pista ng Santo Nino – sa maraming dako sa Pilipinas. Naging simulain ito ng iba-ibang pagdiriwang: Sinulog, Dinagyang, Ati-atihan, at marami pang iba. Yugyugan, sayawan, hiyawan … ito ang ilan sa mga bunga ng pagdiriwang na ito. Tourist dollars ang hatid nito sa maraming lugar … puno ang mga hotel … at panay rin ang pagdagsa ng mga mandurukot at mga taong mapagsamantala.

Pero kelangan magbalik-isip at magmuni sumandali. Pasko, pista, pagdiriwang … pagsasaya … mas masaya ika nga sa Pilipinas! More fun in the Philippines, ang pilit na ipinahahatid sa mga banyaga, huwag ka lamang ma-riding in tandem ng mga salarin, o maloko ng mga taxi driver.

Pero ito nga ba ang kahulugan ng Santo Nino?

Malayo sa sinasaad sa mga pagbasa. Magandang balita ang dulot ng pagbasa … liwanag sa karimlan … walang hanggang kapayapaan … katarungan at katwiran … Pero sa likod nito ay mayroong trabahong naghihintay, pangakong pinanindigan, at kaligtasan isinakatuparan … ang pagsilang ng sanggol, ayon sa pangakong binitiwan ng Diyos, sa pamamagitan ng anghel, at mga magulang na tumupad sa kanilang iniatang na tungkulin!

Siguro ay dapat tayong tumingin sa bagong taon … marahil ay dapat tayong tumingin sa pagbabalik sa Diyos. Hindi sapat ang maging fanatico… Hindi sapat ang manatili sa pahipo-hipo lamang sa lubid o sa estatwa … Hindi sapat ang maging disipulo lamang ng mga artistang isang beses lamang bawa’t taon nag-iisip mamanata, makipila, at maging halos ay hibang sa pagpapadala sa agos ng karamihang wala namang pansin sa Diyos sa ibang araw, liban sa pista ng Nazareno.

Marahil ay dapat nating sundin ang ginawa ng banal na sanggol … lumago at lumaki sa biyaya at kaalaman at karunungan …

Ang buhay ay hindi lamang puro saya, sayaw at hiyaw. Ang pagiging banal ay hindi nakukuha lamang sa pagsusuot ng marangyang kasuutan minsan lamang bawa’t taon. Ang kabanalan ay ginagawa at isinasatuparan bawa’t araw … sa diwa ng kasimplehan, kapayakan at kababaang-loob … tulad ng ipinakita ng Santo Nino.

Hala bira! Hala sigaw at hala sayaw! Pero wag sana kalimutan … ang tunay na pagmamahal sa Diyos ay hindi lamang nakukuha sa sigaw. At ang tunay na paglago sa pananampalataya ay sinasamahan ng dakilang adhika, at wastong paggawa!