IWAN, IWANAN, AT SUNDIN!

Ikatlong Linggo Taon A

Enero 26, 2014

IWAN, IWANAN, AT SUNDIN!

Balik na naman tayo kay Isaias … propeta ng liwanag sa karimlan … Hula niyang ang mga lugar tulad ng Zabulun at Neftali, na dati’y nalugmok sa kahihiyan at kadiliman, ay mabubunyag bilang tampulan ng liwanag. Hindi lang isang beses natin ito narinig bago mag-pasko at sa buong panahon ng pasko.

Natupad ang kanyang hula nang si Jesus ay lumisan sa Nazaret, at nagpunta sa Capernaum, malapit sa teritoryo ng Zabulun at Neftali. Iniwan ni Jesus and Nazaret. Nilisan niya ang lugar ng kanyang pagkabata, dahil sa isang misyong hindi niya maiwanan, yaman at atang sa kanyang balikat ng Kanyang Amang makalangit.

Nang panahong iyon, mga estudyante ang naghahanap ng susundan, naghahanap ng guro na palilibutan. Sa pagkakataong ito, hindi estudyante and naghanap. Ang Panginoon mismo ang siyang naghanap at tumawag.

Madali ang pagsunod ng tinawag. Hindi katulad ng mga batang pag ayaw sumunod sa magulang ay nagbibingi-bingihan. Mahirap sa mga bata ang iwan ang laro, ang pinakagustong gawin lagi ng bata. Mahirap rin sa mga bata ang iwanan sa iba ang mga laruang pinakamamahal. Mahirap lisanin kaninuman ang mga bagay na pinahahalagahan. At lalung mahirap sundin ang isang naghihimok na iwan ang nakagawian at iwanan ang lahat para sa kanya.

Araw ng disipulo ngayon. Dumating si Jesus, na ang hanap ay tagasunod. Nakita si Pedro at Andres. Tinawag at kagyat tumalima. Walang pasubali. Walang “teka muna.” Walang “mamaya na.” Walang atubili.

Nakita sina Santiago at Juan. Tinawag rin. Hinikayat iwan at iwanan ang lahat. Kagya’t ring sumunod. Walang tanong-tanong. Walang “puede bang sa ibang araw na lamang?”

Marami tayong dahilan. Kapag ayaw maraming dahilan; kapag gusto maraming paraan. Kapag kapartido, walang masama at labag sa batas; kapag kalaban, lahat ay illegal at labag sa batas ng bayan.

Mahirap iwan ang komportableng pamumuhay. Mahirap iwanan ang gamit na kinahumalingan, ang mga taong nagpapataba ng puso natin.

Pero malinaw pa sa sikat ng araw, na ang mga disipulo nang tinawagan, ay kagya’t kumilos ay lumisan. Iniwan ang lahat; iniwanan ang mga kagamitan at lahat. Dalawang paglisan ang tinupad ng mga disipulo: iniwan ang pamilya, at iniwanan ang trabaho, ang makapagbibigay sa kanila ng seguridad o katiyakan sa hinaharap.

Pahiya na naman kaming mga pari dito. Hirap kaming iwan ang kinagawian. Hirap rin kaming iwanan ang mga kinasanayan. Hirap kaming lumisan upang humayo at mangaral ng mabuting balita kung saan kami kinakailangan.

Pero ito ang turo ng Linggong ito – ang diwa ng tunay na pagiging disipulo …

Ang iwan ang lahat … ang iwanan ang mga kinasanayan, at ang paglisan, tulad nang paglisan ng Panginoon sa Nazaret, upang maghatid ng liwanag sa Zabulun at Neftali, at hanggang sa dulo ng daigdig.

Handa ba tayong iwan, iwanan, at lisanin ang lahat? Hindi lang kaming mga pari ang tinatawagan dito, kundi pati mga layko … sapagka’t lahat tayo ay tinatawagan upang maghatid ng mabuting balita hanggang sa dulo ng daigdig … hanggang saw akas ng panahon.

Sacred Heart Novitiate

Lawaan, Talisay City, Cebu

January 23, 2014