KABIGUAN SA KAPALALUAN; BUHAY SA KATAPATAN!

Ika-27 Linggo ng Taon K

Oktubre 6, 2013

KABIGUAN SA KAPALALUAN; BUHAY SA KATAPATAN!

Medyo nagmamadali si Habacuc. Parang hindi siya makahintay sa kanyang matinding panalangin: “Panginoon, hanggang kailan ako daraing sa iyo at di mo diringgin?” Malinaw at tahasan ang sagot sa kanya ng Diyos: “ang hambog ay mabibigo sa kanyang kapalaluan, ngunit ang matuwid ay mabubuhay sa kanyang katapatan.”

Para tayong si Habacuc lahat. Nagpupuyos ang damdamin natin ngayon sa balitang may kinalaman sa pagkagahaman ng ilang mga namumuno sa atin kasabwa’t ang matatalinong taong ginamit ang talino sa kasamaan, at hindi sa katapatan.

Pero hindi pagpupuyos ng damdamin laban sa ibang tao ang tila sagot sa atin ng mga pagbasa. Sa ikalawang pagbasa, ipinakikilala sa atin si Timoteo, isang batang-batang disipulo ni Pablo. Ano ang tagubilin ni Pablo sa kanya? “Maging masigasig ka sa pagtupad sa tungkuling tinanggap mo sa Diyos nang ipatong ko ang aking mga kamay sa ulo mo.”

Bata pa noon si Timoteo, tulad ng bata pa rin noong araw ang maraming tumanda na sa paglilingkod daw sa bayan. Bata rin ang marami sa aking mga tagabasa, at bata noong araw ang kagaya kong tumanda na sa anumang larangang pinasukan nating lahat sa lipunan.

Subali’t bata man o matanda, hindi karanasan ang pinag-uusapan natin ngayon kundi katapatan. Kababaang-loob ang ating pakay ngayon, at hindi kapalaluan. Pagiging mahinahon at mapagmatyag, hindi ang pagiging padahas-dahas at pabigla-bigla.

Sa ating panahon, malakas ang hila ng pagiging marahas, ng pagiging mapusok, ng pagiging mapaghamon. Galit ang marami. Nawala ang tiwala sa gobyerno, lalo na sa mga mambabatas. Madali ang mapadala sa poot, sa galit, at sa kawalan ng pasensya.

Pero ngayon, ang pagbasa ay may aral na higit pa sa pagiging mapusok at puno ng poot. Ang turo sa atin ay kababaang-loob, kahinahunan, hindi kahambugan at kapalaluan.

Totoo ba kaya ito? Tingnan natin batay sa aking karanasan. Isang dating OFW sa Italya ang naglingkod ng tapat sa kanyang amo. Pinamanahan siya ng malaking salapi. Isang tagapangalaga kamakailan ang pinamanahan rin sa America ng malaking halaga ng kanyang among mayaman. Mayroon akong iba pang kilala na pinagkalooban ng kahit anong bagay dahil sa katapatan sa paglilingkod.

May katuturan ang kababaang-loob at kahinahunan. May mararating ang pagiging tapat at katiwa-tiwala. Hindi lahat ng madaya ay nananagana at nakaririwasa. May kasabihan tayo sa Tagalog, ang taong nagpakain sa anak ng nakaw ay magbubunga rin iba pang magnanakaw.

Si Mother Teresa ng Calcutta ay isang halimbawa ng katapatan at kababaang-loob. Si San Francisco de Asis, bagama’t may kaya ang magulang at may inaasahang mana, ay nilisan ang lahat para sa isang payak na pamumuhay.

Tayo kaya ? May turo ba tayong mapupulot sa isang utusang sa halip na umupo at makisabay sa pagkain ng amo ay patuloy na naglingkod?

At nang purihin siya sa kanyang paglilingkod, dagdag pang kababaang-loob ang kanyang binitiwang salita: “Ako’y isang aliping walang kabuluhan; tumupad lamang ako sa aking tungkulin.”

Ang mga hambog ay masaya ngayon lamang at dito. Ang mga mababang-loob at tapat ay silang tunay tagapagmana ng matuwid at tunay na kadakilaan.