Ika-apat na Linggo Kwaresma – B
Marso 15, 2015
GAYON NA LAMANG ANG KANYANG PAG-IBIG!
Nasa kalagitnaan na tayo ng Kwaresma. Sa gitnang ito kung
kailan dapat ay nararamdaman natin ang kawalan ika nga ng lakas dahil sa
mahabang pagpapahindi sa sarili, diwa ng kagalakan ang hatid ng liturhiya. Sa
pambungad ay ipinagtatagubilin sa atin na “Magalak tayo’t magdiwang.”
Meron bang dapat ipagdiwang at ikagalak?
Ito ang kwento sa unang pagbasa. Sa kabila ng pagsuway na
paulit-ulit ng bayan ng Diyos, hindi iniwanan ng Diyos ang kanyang bayan.
Naging daan ng kanyang pag-ibig ang isang hindi inaasahan – si Ciro ang hari ng
Persia. Pinalaya niya ang mga Israelita mula sa pagkatapon sa Babilonia.
Sa ikalawang pagbasa, ang dakilang awa at habag ng Diyos ang
paksa ni Pablo. “Napakasagana ang habag ng Diyos at napakadakila ang pag-ibig
na iniukol niya sa atin.”
Sa ebanghelyo, ang larawan ng Panginoong itinaas at
nabayubay sa krus ang siyang naging kaugnay ng larawan ng ahas na itinaas sa
tikin, upang maligtas ang mga natuklaw ng ahas sa disyerto.
Ang lahat ay nakatuon at nakaturo sa dakilang pag-ibig ng
Diyos!
Alam nating mahirap ang buhay kahit saan. Sa panahon natin,
tila wala na tayong kapag-a pag-asa dahil
sa mga patuloy na nagaganap – ang walang patid na korupsyon sa lipunan,
ang patuloy na pagyurak sa katarungan, at ang kawalang kakayahan ng mahihirap
upang maka-ahon sa kanilang kahirapan.
Lahat tayo ay may karanasang maiwanan, ang hindi mapansin,
ang hindi pahalagahan ng kapwa. Lahat tayo ay may katumbas na karanasan ng
pagkatapon tulad ng naranasan ng bayan ng Diyos sa Babilonia.
Sa mga pagkakataong tila nawawalan tayo ng pag-asa, sa
panahong tila naglalakad tayo sa tuyot na ilang o disyerto, pinupukaw nang
paulit-ulit ng Diyos ang ating kamalayan at ipinagkakaloob ang panibagong
sigla, panibagong aral, at panibagong paalaala na tayo ay patuloy na minamahal
ng Diyos.
Huwag sana tayo manghinawa. Sa gitna ng kwaresma, sa gitna
ng paghihirap natin, sa mga sandaling ang ating panalangin ay katumbas ng
panalangin ng salmista: “Kung ika’y aking lilimutin, wala na akong aawitin,”
ating gunitain pang minsan … may dahilan upang magalak … may dahilan upang magtiwala
at umasa …
At narito ang mga dahilan:
“Dahil sa kagandahang-loob ng Diyos ay naligtas tayo” …
“Napakasagana ang habag ng Diyos at napakadakila ang pag-ibig na iniukol niya
sa atin.”
Subali’t ito ang pinakamatindi: “Pag-ibig sa sanlibutan ng
Diyos ay gayon na lamang, kanyang Anak ibinigay, upang mabuhay kailanman ang
nananalig na tunay.”
Salamat sa napakainspiring na sulat :) naway gabayan kayo ng Diyos Sakit.info
ReplyDelete