Ika-5 Linggo ng Kwaresma –B
Marso 22, 2015
DARATING ANG ARAW; DUMATING NA ANG ORAS!
Parang magkasalungat ang dating ng mga pagbasa … Nangako si
Jeremias na “darating ang mga araw kung kailan gagawa ako ng bagong
pakikipagtipan.”
Sa ebanghelyo naman, nagwika ang Panginoon na “dumating na
ang oras upang parangalan ang Anak ng Tao.”
Ang una ay mula sa hula o propesiya ni Jeremias. Ang ikalawa
ay ang katuparan ng pangako ni Jeremias. Mula sa pangako at katuparan ay
mayroong namamagitan. At ang namamagitan rito ay walang iba kundi ang higit
nating kinakailangan ngayon.
Kailangan ko ngayon ng saganang buhos ng pag-asa.
Napalilibutan tayo ng lahat ng uri na kawalang pag-asa, ng maraming mga
pangamba, at lahat ng pagkawala ng katiwasayang pangkalooban. Hindi madaling
tanggapin ang balita ng mga kristiyanong pinapatay at inuusig. Hindi madaling
lunukin ang mga patuloy na panlilinlang ng mga tampalasang politikong tanging
sariling bulsa lamang ang hanap. Hindi madaling tanggapin na ang bawa’t isyu ay
laging pinagtatalunan ng napakaraming mga grupong kanya-kanya ang paningin sa
lahat ng bagay.
Ito man ang hinarap na pagsubok ng bayan ng Diyos … ang
mapatapon, ang lupigin ng banyaga at malalaking mga imperyo, ang maging alipin
sa Egipto at marami pang iba. Dito pumasok ang pangako ni Yahweh sa pamamagitan
ng propetang tulad ni Jeremias.
Pero mula sa pangako tungo sa katuparan ay mayroon tayong
dapat gawin. Mayroon tayong tungkulin at pananagutan. Ito ang paksa ng
pagninilay na ito.
Una sa lahat, ang bagong pangakong ito ay una, bago.
Pangalawa, kakaiba … “di gaya sa mga tipang ginawa ko sa kaniang mga ninuno.”
At ito ang bago: “Itatanim ko sa kanilang kalooban ang aking mga utos; isusulat
ko sa kanilang mga puso.”
Ito ngayon ang tanong natin sa ating sarili. Ano baga ang
nakaukit sa ating kalooban? Ano ang nakasulat sa puso natin?
Malimit ang laman ng puso natin at kalooban ay takot,
pagkamuhi, galit at pighati. Sa araw na ito, magandang isipin ang pagunitang
ito: “Darating ang panahon na gagawa ako ng bagong pakikipagtipan sa Israel at
sa Juda.”
Sa biyaya ng Diyos ang pangakong darating ay dumating na. “Dumating
na ang oras upang parangalan ang Anak ng Tao.” Pero mayroon pa rin tayong
pananagutan upang lubos na maganap ito. At ito ang mga dapat nating gawin:
1.
Dapat mahulog at mamatay na parang trigo
2.
Dapat magbunga ng marami
3.
Ang mapoot sa sariling buhay upang magkamit ng
tunay na buhay
4.
Ang sumunod at maglingkod sa Panginoon
Darating ang panahon … Dumating na ang oras … Sa Diyos ay
walang noon, at bukas, bagkus isang walang katapusang NGAYON … at NGAYON ang
tamang oras. Ngayon ang oras ng kaligtasan.
Huwag nang manghinawa. Huwag nang mawalan ng pag-asa. Ang
Diyos ay nasa piling natin. “Diyos ko sa aki’y likhain, tapat na puso’t loobin.”
No comments:
Post a Comment