AMPAW NA, BULAG PA!

Ika-apat na Linggo ng Kwaresma (A)

Marso 30, 2014

AMPAW NA, BULAG PA!

Ewan ko ba kung bakit biglang naging uso uli ang ampaw. Pagkain namin yan noong araw, kasama ng choc-nut (na malaki pa at nakabubusog!) at balicucha (o tira-tira) na wala na ngayong pumapansin. Iba na ang gusto ng mga bata ngayon … kundi burger (burjer!) ay Mang Inasal o Starbucks!

Hindi na rin uso ang taguan kapag madilim na gabi, o tumbang preso kung maliwanag ang buwan. Wala na rin ngayong naglalaro sa labas ng bahay, at lalu na sa gabi kasi … bakit ka nga naman magtatakbo at magpapalaban ng gagamba kung puede namang mag Dota, o mag- candy crush, o mag-Flappy Bird!

Maraming ilaw sa ating panahon. Pero maraming bulag. Maraming pailaw ngayon kahit saan, lalu na yung galing sa mga posteng may letra pa ng mga pangalan ng ewan, na napapalitan naman tuwing 6 o 9 na taon! Pero marami ang bulag sa katotohanang wala na ni isang matinong bangketa sa buong Pilipinas. Nabarahan na ng mga pailaw ni Mayor o ni Congressman.

Marami ring pailaw ang COA. Marami raw silang nadidiskubreng anomalya. Pero tila bulag pa rin ang kinauukulan. Tatlo lamang ang kanilang idinidiin. At lalong bulag ang mga botante. Patuloy silang bumoboto sa mga tiwali, basta ba’t namimigay kapag piyesta, at nagpapasaya tuwing Pasko!

Kay daming liwanag sa ating panahon, subali’t kay rami ring kadiliman. Kay raming puedeng pagkunan ng sagot sa mga katanungan, subali’t kapag ang sagot ay hindi sang-ayon sa aking inaasahan, ay hindi ko tinatanggap. Kay raming kaalaman, subali’t kay rami ring kamangmangan. Kay raming karangyaan, pero kay rami rin kadayaan at kasakiman.

Hindi … hindi ko tinutukoy lamang ang mga nasa posisyon. Ang unang-unang tinatamaan sa aking sinasabi ay ako … ikaw … sila … tayong lahat.

Bulag rin ang mga taon noon sa lumang tipan. Hindi nila akalaing ang pinili ng Diyos ay ang hindi pinapansing pastol na si David. Ang liwanag ng kalooban ng Diyos ay nakatuon kung saan puro kadiliman ang nakita ng tao. Sabi rin ni Pablo na “dati ay nasa kadiliman tayo, ngunit ngayo’y nasa liwanag.”

Bulag rin ang mga Pariseo. Pinagaling na’t lahat ang lalaking isinilang na bulag ay panay pa rin ang tanong sa kanya nang paulit-ulit at mga tanong na ayaw naman nila makita ang sagot. Bulag ang mga taong walang pakundangan sa liwanag. Mas bulag ang taong nagbubulag-bulagan, at higit na mahirap gamutin ang taong nagsasakit-sakitan.

Pero lumalabas na ang isinilang na bulag ay may nakikitang liwanag na nalingid sa mga ayaw maniwala. Siya lamang ang nagsabi ng malinaw niyang nakita: “Isa siyang Propeta.”

Mahirap ang bobo na nagdudunung-dunungan. Mahirap gisingin ang taong nagtutulog-tulugan. Mahirap ang taong mas gusto pang manatili sa dilim, kaysa sa liwanag.

Para silang ampaw. Puro porma, wala namang laman. Puro hechura, wala namang hiratsa! Parang mga Pariseong wagas na ampaw na panay ang imbestigasyon sa pobreng bulag, pero ayaw naman nila makita ang totoong nagsusumigaw sa kanilang harapan. Ampaw na, bulag pa!

Bilib at saludo ako sa bulag. Marami siyang alam at lalung maraming nakita sapagkat hindi matang pisikal ang kanyang gamit, kundi ang mata ng pananampalataya, mata ng puso, matang mapagmatyag, at mapag-kilatis, at alam tukuyin kung ang kausap niya ay isa lamang ampaw, o isang propetang nagsabi sa kanya: “Siya’y nakita mo na. Siya ang nakikipag-usap sa iyo.” Siya ay hindi ampaw, kundi kaligtasan ng sanlibutan!

O ano? Mamili ka … kwarta o kahon? Hindi! Ampaw o ilaw? ILAW!

DARATING. DUMATING. NGAYON NA!

Ikatlong Linggo ng Kwaresma (A)

Marso 23, 2014

DARATING. DUMATING. NGAYON NA!

Ni hindi pinangalanan ang babaeng Samaritana. Sino nga ba ang kailangan ng pangalan kung ang masama mong reputasyon ay nauna na sa iyo? Di ba ganyan ang buhay? Kapag napag piyestahan ka na sa tsismis, hindi na kelangang pangalanan pa. Sapat na na ikaw ay tawaging “ basagulero,” “kriminal,” “mandurukot” atbp.

Napagod si Jesus at nauhaw. Umupo sa tabi ng balon, At sa darating naman ang babae. Kinausap ni Jesus. Kapag may awa at habag, hindi na kailangan tanungin kung sino. Kapag gusto mo tulungan ang nangangailangan, hindi na kailangan ng birth certificate. Kapag may naghihintay ng tulong, awa, at kalinga, hindi na titingnan ang ID.

Ganito ang habag ng Panginoon. Alam niya na kailangan ng tulong ng babae. Hindi na mahalagan kung meron siyang voter’s ID. Ganito magmahal ang Diyos. Ganito siya maghatid ng patawad. Hindi namimili. Hindi humihingi ng patunay na ikaw nga ay taga siyudad ng Samaria.

Pero alam niya. Alam rin niya ang ating style. Mahilig magpalusot. Mahilig maghanap ng butas para tumakas. Nagdulot si Jesus ng tubig na buhay, nanatili ang babae sa tubig ng balon. Mababaw. Nagwika si Jesus tungkol sa mga bagay na espiritwal, patuloy na nanatili ang babae sa bagay na makamundo.

Para tayong lahat mga Samaritana. Kapag medyo nasusukol, nagtatanong tayo ng mga tanong na walang kinalaman sa usapan. Napuntirya niya ang tunay at wastong pagsamba. Pero iniwasan niya ang usapin tungkol sa kanyang limang asawa.  Nagwika si Jesus sa tubig na walang hanggan. Nanatili siya sa usapan ng paraan para makapagkabit ng hose para hindi na siya sumalok sa balon.

Mababaw. Mapaglihis. Mapaglinlang … tulad ng mga senador na buking na, pero maraming dahilan, maraming rason, at lalung maraming pinagtututuro, tulad ni Adan at Eba, na walang ginawa kundi magturo at magbintang at ang ahas ang pinagdiskitahan at pinagbuntunan!

Di ba tulad rin tayo ni Moises? Nang nakatikim na ng hirap, uhaw, pagod at gutom sa ilang ay nagtanong nang walang pakundangan sa Diyos: Bakit mo kami dinala rito sa ilang? Ito ba ay para ako at ang lahat ng kasama ko ay mamatay sa uhaw at gutom?

Ito siguro ang dahilan kung bakit nakuha rin ng Diyos na umangal: Kung ngayon kayo ay makikinig sa tinig ko, huwag patigasin ang inyong mga puso!

Pero hindi lahat ay tulad ng mga nagtaingang kawali. Sa Pablo na dati ay Saulo na mabangis na taga-usig ay nakinig sa pamamagitan ng puso at hindi lamang ng kaisipan. Sinabi niya: “Sa pamamagitan ng pananampalataya, tayo ay itinuring na makatarungan at nasa kapayapaan ng Diyos.” Hindi siya nagmatigas. Hindi siya nanatiling sa gawang masama. Nagbalik-loob siya.

Ito ang turo sa atin ngayon. Kahit ang taong walang dangal sa harap ng iba, kahit ang babaeng hindi man lamang pinangalanan ay may dangal sa harapan ng Diyos. Ito ang ipinunta ni Kristo sa lupa. Ito ang kanyang kaloob – kaligtasan.

Kahit na tayo ay mapaglihis, mapanlinlang at matigas ang ulo, mahal pa rin tayo ng Diyos, tulad nang minahal niya ang Samaritana.

At ito ang mahalagang turo niya: Darating ang araw. Dumating Na. Ngayon na.

Huwag na sanang magpatumpik-tumpik pa. Hala … Tayo na’t makinig gamit ang puso, hindi ang isip. Darating ang araw ng kaligtasan. Dumating Na. Huwag magmatigas ng puso at damdamin. Tanggapin ang awa at habag ng Diyos. Ngayon na. Sapagkat ngayon ang tamang oras ng kaligtasan.

SULYAP AT PAHIMAKAS NG DARATING NA BUKAS

Ikalawang Linggo ng Kwaresma (A)

Marso 16, 2014

SULYAP AT PAHIMAKAS NG DARATING NA BUKAS

Masarap ang mapunta sa itaas ng bundok. Parang mga busilak na bulak ang mga alapaap na nakalatag sa kawalan. Tila isa kang agila na nagmamasid sa kagandahan ng kapatagang pinalilibutan ng nagniningning na araw, o sumisilip na ginintuang silahis sa madaling araw o sa takipsilim.

Masarap ang manatili sa tuktok, at managana sa kagandahan ng kaparangan sa ibaba. Pero kahit sinong bata ay magsasabi sa iyong hindi madali ang umakyat; hindi biro ang magsumikap umakyat patungo sa rurok ng bundok.

Sabi nila, ang buhay ay isang paglalakbay. Tumpak at tunay. Sabi nga ng iba pa rin, kung walang tiyaga, walang nilaga. Kung walang pagsisikhay ay walang tagumpay. Kung walang isinusuksok at wala ring madudukot. Kung walang itinanim ay walang aanihin. Walang sinumang nakarating sa gustong madatnan ang hindi pumulas at nagbanat ng buto.

Sa unang pagbasa natin ngayon, pangako ni Yahweh ang binitawan kay Abram: “Gagawin kitang isang dakilang bayan … Gagawin kong dakila ang iyong ngalan.” Isang sulyap sa darating na biyaya para kay Abram …

Sa ikalawang pagbasa naman, ay isa ring sulyap sa nakaraan ang ipinahihiwatig: “Iniligtas niya tayo ay tinawag sa isang banal na pamumuhay.” Isa naman itong pahimakas sa biyayang ipinagkaloob na … isang pagbabalik tanaw sa pangakong naganap na.

Pero sa ebanghelyo, muli tayong bumabalik sa dapat gawin, samantalang isa pang pahimakas sa darating na bukas ang hatid sa atin. Isinama ni Jesus sina Pedro, Santiago at Juan sa bundok. Pero walang libreng tanghalian, ika nga. Walang pases na hindi binabayaran. Kailangan nilang umakyat sa bundok. At nang makaakyat ay doon nila natunghayan ang dakilang pahimakas ng darating na luwalhati at bukas na inilaan niya para sa ating lahat.

Nagbagong-anyo ang Panginoon! Naging busilak pa sa bulak. Naging larawan ng kung ano ang kaloob na naghihintay para sa atin, ayon sa balak ng Diyos.

Kagagaling ko lamang sa Tacloban, apat na buwan ang nakalilipas matapos ang trahedyang dulot ni Yolanda. Wala pa ring pagbabago. Wala pa ring malinaw na larawan ng kung paano dapat magbangon ang bayang sinalanta. At kung meron man ay hatid ito ng mga pribadong NGO at mga grupong nakabase sa pananampalataya.

Nasa Diyos ang awa; nasa tao ang gawa. May pahimakas na darating na bukas, pero may tungkuling sa ating balikat ay naka-atas. Diyos ang tumawag sa atin, nguni’t ang pagtugon ay tungkulin natin.

Huwag sanang maging isa lamang kwentong salaysay ang pagbabagong anyo ni Kristong Panginoon, bagkus maging simulain ng isang bagong pananaw, isang panibagong pagsisikhay, at pagsisikap upang ang sulyap na ito sa bukas ay maging isang pahimakas ng isang panibagong bukas.

MAGSURI AT MAGPASYA!

Unang Linggo ng Kwaresma Taon A

Marso 9, 2015

MAGSURI AT MAGPASYA

Tuso ang ahas, ayon sa Kasulatan. Magaling mambola, magaling mang-akit, mahusay maghilot ng totoo at, sa pamamagitan ng konting hilatsa, ay nagiging isang kaakit-akit na kasinungalingan. Tukso ang hatid ng tusong ulupong. Tulad ng tatlong tuksong lumapit kay Jesus, matapos mag-ayuno sa ilang ng 40 araw at gabi.

Sino kaya sa atin ang hindi makakatanggi sa libreng Champ, o sa biglang libreng Mang Inasal, lalu na’t ganoon ka katagal hindi tumikim man lamang ng katiting na pagkain? Sino ang hindi madadala sa alok na itapon ang sarili kung ito naman ay mangangahulugang magpapalipad ng mga eroplano ang iyong boss sa itaas upang ikaw ay saluhin? Sino sa atin ang hindi madadarang sa apoy ng pang-aakit sa kapangyarihan na makapagdudulot ng iba pang mabubuting bagay?

Hmmm … di ba ito ang dahilan kung bakit kapag nakatikim ng posisyon ay ayaw nang bitawan, kung kaya’t lahat na: asawa, kabit, kapatid, pamangkin at inangkin, at buong angkan ay nagkukumahug maglingkod?

Matindi ang ulupong sa pang-aakit … mahusay magbilog ng kwento …

Bilog mundo at bilog rin ang ulo ng taong makamundo … nahihilo sa kaunting pabuya, nawawala ang kalayaan, hindi lamang upang mamili kundi magpasya.

Ang mundo natin ngayon ay mali ang pakahulugan sa kalayaan. Ang sabi ng mundo ay ganito … kung malaya ka, may kakayahan at karapatan kang mamili ng gusto mong gawin. Ang kalayaan ay walang ibang ibig sabihin kundi ang kakayahang mamili. Pero hindi lahat ay kaya nating piliin nang ganoon na lamang at sukat. Kailangan natin magsuri. Kailangan nating gumawa ng pagkilatis. Kailangan nating gumawa ng masugid na pagsisiyasat kung ang ating pinipili ay tunay na mabuti, tunay na maganda, at magdudulot ng wagas at tunay na kagalingang pangkabuuan sa buo nating pagkatao.

Masarap ang matatamis. Masarap uminom ng Coke habang kumakain ng may alat at tabang ulam. Masarap ang matatabang pagkain, lalu na ang litson at adobong lumulutang sa taba. Pero hindi lahat ng mabuti sa panglasa ay nagdudulot ng kabutihang ganap. Kailangan nating magsuri, at kailangan lalung mag-ingat.

Nabulagan nang panandalian si Eva. Iyon, at nang matapos ang kagaguhan ay siniyasat ng Diyos. Pero mahusay ang tao maghanap ng lusot sa anumang gusot. Kung kaya’t nang tinanong si Adan, ang kagya’t niyang sagot ay siyang sagot ng maraming senador at kongresman, na huli na sa akto, ay wala raw silang ginawang masama, at malinis ang kanilang konsiyensiya. Nagturo ng babae, tulad ngayon, dalawang babae ang nasa gitna ng matinding usaping tila walang kahihinatnan. Sabi ni Adan: “Hindi ako, iyong babae.” Sabi ni babae: “Hindi ako, iyong ahas.!”

Tuso ang ulupong, pero tuso rin ang taong handang maging ulupong rin sa kapwa tao.

Ito ang kasalanan. Ito ang naghatid ng kamatayan.

Pero ito ang kaligtasan. Kung paanong isang lalaki ang naghatid ng kamatayan, ay isa rin naman ang naghatid ng kaligtasan.

Pero paano niya ginawa ito? Tingnan muli ang ebanghelyo. Tinukso siya tulad nating lahat … tulad ni Eva at Adan. Pero nagsuri. Nagkilatis. At saka siya nagpasya. Ginamit ang kalayaan. At ang kalayaan ay hindi lamang kakayahang mamili at magpasya. Ang kalayaan ay hindi mini mini mayni mo … hindi ito kara y krus … at lalong hindi ito larong daga sa perya sa pistahan sa nayon.

Ang kalayaan ay ang kakayahang magpasya tungo sa kabutihang ganap, hindi sa kabutihan ko lamang ngayon at dito. Ang kalayaan ay ang kakayahang magsuri, magkilatis, at saka lamang magpasya.

Ito ang pasya ng Panginoon: Una, “hindi lamang sa tinapay nabubuhay ang tao.” Ikalawa, “Huwag mong subukin ang Panginoon mong Diyos.” Ikatlo, Ang iyong Diyos at Panginoon ang sasambahin mo: siya lamang ang iyong paglilingkuran.”

Magsuri muna, saka na magpasya!