Ika-25 Linggo Taon K
Setyembre 22, 2013
TIWALA, O HINALA PARA SA KATIWALA?
May pagkakataong angkop na angkop ang wika natin upang
gawing tulay ng pagninilay. Ang ebanghelyo sa araw na ito ay isang halimbawa.
Isang katiwala ang hindi naging tapat sa kanyang amo.
Nilustay ang perang hindi kaniya. At dahil darating na ang amo para hingan siya
ng pagtutuos o cuentas claras, kumbaga, mabilis siyang nag-isip at nagpasya.
Namudmod ng perang hindi kanya, at binura ang bahagi ng pautang ng kanyang amo
sa kanyang mga kostumer.
Ito ang matindi. Pinuri pa siya ng Panginoon dahil sa
katalinuhang ipinamalas nito. Isa isantabi natin sumandali ang usapin kung tama
o mali ang kanyang ginawa. Hindi para sa atin ngayon ang pagtalunan kung wasto
o mali ang pandarayang ginawa ng katiwala upang magkaroon siya ng kaibigang
tutulong pag nagkataon.
Katalinuhan! Ito ang dahilan kung bakit pinuri siya.
Pagpapasya! Ito ang naging bunga ng kanyang katalinuhan. Mabilis nag-isip.
Mabilis kumilos. Sapagka’t alam niya ang kanyang gusto – ang makagawa ng mga
kaibigang tutulong sa kanya sa kanyang darating na pangangailangan.
Minsan, tayo ay sinasagian ng matinding mga suliranin. Kapag
dumapo ang matinding krisis, may mga taong hindi makapagpasya, hindi makapag
desisyon. Sa harap ng krisis, ang mga taong ito ay tila nagiging parang tuod,
walang buhay, walang malay, walang alam gawin. Hindi alam kung saan susuling,
saan babaling. Mali man o tama ang ginawa ng katiwala, hindi natin siya
mapupulaan ng kawalan ng pasya, o kawalan ng wisyo, o kakulangan ng kilos.
Sa ating panahon, matindi at malawak ang kaguluhan. Maraming
sala-salabat na suliranin. Maraming iba-iba at sanga-sangang mga problemang
dapat harapin. May mga taong sa harap nito ay nanlulumo, nanghihina, nawawalan
ng ulirat at hinahayaan na lamang magnaknak ang mga sugat. Walang pasya. Walang
desisyon. At lalong walang ginagawa!
Isa sa liksyong puede nating makuha sa ebanghelyo ay ito.
Kailangan ng juicio upang harapin ang problema. Kailangan ng talino upang lapatan
ng lunas ang anumang suliranin. Kailangan ng karunungan upang harapin ang mga
pagsubok at gawan ng paraan upang malutas.
Ito ang ipinamalas ng katiwala!
Pero hindi pa tapos ang talinghaga. Matapos ipamalas ni
Jesus na kailangang magpasya at kumilos upang harapin ang krisis, dinagdagan
niya ang pangaral. At dito pumapasok ang iba pang dapat taglayin ng isang
katiwala upang hindi mauwi sa paghihinala, o kawalan ng tiwala ng
pinaglilingkuran.
Ano ba ang dagdag na kailangan pa bukod sa karunungan?
Ito ang turo ng Panginoon … kailangan rin ng katapatan,
diumano. Kailangan maging tapat sa maliit man o sa malaki. At ang paalaala sa
atin ay ito: “Ang mapagkakatiwalaan sa maliit na bagay ay mapagkakatiwalaan din
sa malaking bagay; ang magdaraya sa maliit na bagay ay magdaraya rin sa
malaking bagay.”
Nahubaran ngayon ang maraming tao dahil sa malakihan at
malawakang kurapsyon. Daan daang milyong piso ang posibleng ibinulsa ng mga
taong hindi katiwa-tiwala sa loob at labas ng pamahalaan.
Sa harap ng mapait na katotohanang ito, hindi puede ang
pabandying-bandying lamang. Hindi puede na hindi pairalin ang karunungan. At
lalung hindi puedeng hindi pairalin ang pagpapasya at pagdedesisyon sa paggawa
ng tama. Sa harap ng krisis, hindi puede ang patulog-tulog at pag-aasal Juan
Tamad na naghihintay na lamang na malaglag ang bayabas.
Kailangan natin ng karunungan upang malaman kung ano ang
dapat gawin. Subali’t kailangan rin natin ng desisyon at pagkilos upang
unti-unting mapawi ang kinasadlakan nating kapalaluang malawakan.
Higit sa lahat, kailangan nating isapuso at isadiwa ang
mahalagang turo ngayon ng Panginoon, bukod sa pagiging mapagpasya at kagya’t
kumikilos o gumagawa ng dapat … Kailangan nating alalahanin tuwina, na ang
tunay na tagasunod at isang katiwalang hindi kahina-hinala, kundi tampulan
tiwala at paglilingkod. Sapagka’t … at dapat nating uliting muli … “Hindi ninyo
mapaglilingkuran nang sabay ang Diyos at ang kayamanan.”
Bilang katiwala ng Diyos, ano ba ang para sa atin kaya? …
hinala o tiwala?
No comments:
Post a Comment