TINGNAN AT TIKMAN!

Ika-apat na Linggo ng Taon K

Marso 10, 2013

Mga Pagbasa: Josue 5:9a, 10-12 / 2 Cor 5:17-21 /Lucas 15:1-3, 11-32

TINGNAN AT TIKMAN!

Malaki ang nagagawa ng presentasyon sa pagkain. Kapag may kulay, may kaayusan, at nakalagay sa magandang bandeha o bulusan, sumasarap ang pagkain. Bago natin tikman, tama lang na tingnan muna, diba? Sa mga Pinoy tulad natin, may ikatlo pa … hindi natin kakainin ang mangga o tsiko hanggang hindi natin muna inaamoy. Ang langka, ang atis, ang mabolo, at pati litson galing Cebu o Iloilo o Cagayan de Oro … inaamoy natin, tinitingnan natin, saka tinitikman!

Ang unang pagbasa ay may kinalaman sa kasayahang dulot ng pagkain, at ang pagsasalo ng pagkain bunsod ng kasayahan. Bakit nga ba? Tingnan natin: “Inalis ko ngayon ang kahihiyan ng pagkaalipin ninyo sa Egipto.” Sino nga ba ang hindi matutuwa nito? Hinango sila sa kahihiyan! At sino sa inyo, vamos a ver, ang hindi maghahanda dahil sa naahon kayo sa kahihiyan?

Ngayong malapit na naman ang mga gradwesyon, a ver, sino sa inyo ang hindi maghahanda man lamang ng litsong manok, o Chooks-to-go? Pag masaya, may kainan; pag may kainan (at inuman) ay masaya!

Pero higit pa rito sa sa mababaw na kainan ang dahilan ayon kay San Pablo. Aniya, ang sinumang naging bago ay dapat lamang magsaya: “Ang sinumang nakipag-isa kay Kristo ay isa nang bagong nilalang. Wala ang ang dating pagkatao; siya’y bago na.” O di ba? Pag may bago kayong celfon, di ba masaya? Pag may bago kahit man lang Bench T-shirt, sino ang hindi masaya? Eh, iyon pa kayang pinagbago tayo ng Diyos nang kabuuan, sa kaibuturan, sa kaluob-looban ng ating pagkatao?

Pwes, simple lang ang kwento natin ngayon. Pag bago, masaya. Pag masaya, may kainan, may katuwaan, at lahat ay nakangiti!

Teka … pero sa kwento sa ebanghelyo, may iba-ibang asal ang nakita natin. Nanduon ang batang kapatid, hindi makahintay mag-good time … Buhay pa ang tatay ay kinubra na ang kanyang mana. Sadya yatang may mabait na tatay sa mundo … walang dalawang salita … walang dalawang isip … kapagdaka’y binunot ang pinakatago-tagong special deposit sa bangko (wala na ngayong time deposit … hindi na uso … walang kita!). Kagya’t lumayas … nagliwaliw at inubos ang datung!

Ayon, nang mauntog sa ulo ay natauhan … nahabag sa sarili nang darak na lamang ang kanyang kinakain. Nagbalik-loob, at lumuhod sa ulirang ama. Aba! At nag painom pa mandin ang tatay na mapagpatawad … naghanda ng litsong baka at lahat.

At dito pumasok ang kwento ng tampo, ng inggit, ng nagkukubling galit … mula sa nakatatandang kapatid. Masasaya ang lahat; pero ang may sakit sa puso at ulo, ay may sakit rin sa puson, sa tiyan … hindi matunaw ang kanyang galit at tampo … akala nyo ba matutunawan rin siya sa kanyang kakainin?

Napakayaman ng pagbasa sa Linggong ito … at napakahirap bigyang lagom sa sampung minutong paliwanag. Sapat na sigurong tanungin natin ang sarili natin … may balakid ba sa puso natin upang magsaya? May balakid ba sa pangkatao natin upang, dahil sa pagsasaya ay matuto tayong makibahagi sa kainan, at makiisa sa mga nagpapasalamat din at nagsasaya?

Nakita ng mga Israelita ang biyayang dakila na sinapit nila. Naiahon sila sa kahihiyan. At sila’y nagkainan, hindi ng mana, kundi ng tunay na pagkain, mga bunga ng kalupaan! Tiningnan rin ni Pablo ang dakilang kaloob ng pagbabago mula sa Diyos. At ang tiningnan ay nagbunsod sa kanya upang matikman ang kagandahang loob ng Diyos.

Tingnan … Alin? Ang mga biyayang nasa atin na ngayon. Huwag hayaang ang tampo o galit ay maging balakid sa ating wastong pagtingin, wastong pagkakita.

Sa Misang ito, wag lang tingnan, wag lang dinggin … tikman ang kagandahang loob ng Diyos sa pamamagitan ni Kristong nag-alay ng kanyang katawan at dugo. Buksan ang mga mata … palitan ang lente ng camera … alisin ang macro at palitan ng wide angle, upang makita ang lawak ng panorama, ang lawak at lalim ng pag-ibig ng Ama, na siyang tunay na alibugha sa pagpapatawad at pagmamahal sa ating kanyang mga anak na makasalanan!

Hali! Wag nang patumpik-tumpik pa … Tingnan at tikman ang pag-ibig ng Diyos!