TIRAHAN, KARUNUNGAN, HAPUNAN, KALIGTASAN!

Ika-20 Linggo ng Taon (B)

Agosto 19, 2012

TIRAHAN, KARUNUNGAN, HAPUNAN, KALIGTASAN!

Angkin ko nang estilo ang bigyang-lagom o buod ang gusto kong sabihin sa paggamit ng ilang kataga, na ginagamit ko bilang pananda para hindi malimutan ang gusto kong sabihin. Sa araw na ito, apat ang napili ko, halaw sa tatlong pagbasa: tirahan, kaurunungan, hapunan, at kaligtasan!

Alam kong madali kayong makasusunod sa agos ng aking isipan lalu na sa mga araw na ito na kay raming bahay ang naanod o nalubog man lamang sa baha. Ang walang pangalang si habagat na naghatid ng siyam-siyam na araw na ulan ay nagdulot ng pighati sa maraming tao, kundi alipunga, o problema sa leptospirosis, wag na natin banggitin ang nababad nating mga gamit sa bahay na hindi na marahil pakikinabangan.

Alam natin ang kahulugan ng lahat ng ito. Ang mga gumawa ng tirahan sa dapat sana’y daluyan ng tubig, ang mga nagpundar sa bula ay nag-ani rin ng bula. Ang gumamit ng mga mahuhunang materyales, ay nagdanas ng mabilis na pagkawasak ng kanilang itinayo. Ang nagpunla ng hangin ay hangin rin ang aanihin.

Totoo rin ito sa batayan ng lahat ng ginagawa natin sa buhay. May mga palsong pangaral at pekeng ginto. May tunay na diamante at may puwit lamang ng baso. May lantay na pilak at may kinulayan lamang na asero o yero.

Sa araw na ito, isang mahalagang pagunita ang hatid ng mga pagbasa sa atin: “Gumawa na ng tirahan ayon sa karunungan, na itinayo sa pitong patibayan.” (Unang pagbasa). Sa panahon natin may nagnanais magtayo ng isang pundasyon na batay sa makamundo at material na karunungan. Nguni’t alam nating ang makamundong karunungan ay makamundo rin lamang na kalalagayan ang sinisinta o hinahanap.

Mayroong nagsasabing ang pagpigil sa pagdami ng tao ay dapat nang gawin, ayon sa batas, sapilitan, lalung higit sa mga taong walang kayang bumili o mamili ng pamamaraan. Kung kaya’t ang RH Bill ay isinusulong. Matindi ang talakayan, mainit ang balitaktakan. Ang bawa’t panig ay naghahanap ng batayan sa wastong kaalaman, sa mga pagsasaliksik na batay sa agham o sa mga survey o estatistika. Hindi maikakailang ang bawa’t panig ay may pinanghahawakang matibay na sandigan o batayan ng kanilang posisyon.

Subali’t hindi rin maipagkakailang mayroong batayang makamundo at batayang mas nagpapahalaga sa mga bagay na hindi nabibilang, hindi nasusukat, at hindi natitimbang – mga pagpapahalagang espiritwal!

May kaalamang makatao at karunungang makalangit. May datos na panlupa at datos na pang langit. May buhay sa daigdig ay may buhay na walang hanggan.

Anuman ang posisyon ninyo, ito lamang ang masasabi ko … Depende ito lahat sa kung anong batayan o tinatawag na pananaw sa mundo ang inyong pinanghahawakan. Ang may taglay na worldview o pananaw na mas nagpapahalaga sa mga bagay na material o pang ngayon at dito ay paniguradong panig sa panukalang batas na ito. Nguni’t ang may pagkiling sa mga higit pang matatayog na pagpapahalaga ay panig naman sa kabila.

Kami mang mga pari ay nagnanasa ng kasaganaan. Kami man ay malungkot sa dami ng mga batang hindi na napakakain nang tama, ay hindi pa nakapag-aaral. Kami man ay nangangarap na makarating ang bayan natin sa tugatog ng kasaganaan at prosperidad.

Nguni’t iba ang nais ng tao at iba ang nais ng Diyos. Ang naisin ng Diyos para sa atin ngayon ay ay magtaglay tayo at magkamit ng karunungan. At ang dapat nating pagpunyagian ay ang gumawa ng tirahang nababatay sa tunay at autentikong karunungan: “Mabuhay kayong tulad ng matatalino, at di tulad ng mga mangmang. Sapagkat masama ang takbo ng daigdig, samantalahin ninyo ang bawa’t pagkakataon na kayo’y makagawa ng mabuti.” (Ikalawang pagbasa).

Tulad ninyong lahat, ako ay napakaraming pagkakamaling nagawa sa buhay. Ang iba rito ay nagdudulot pa rin sa akin ng kahihiyang pangloob. May mga mali akong nagawa na ayaw ko nang maalaala pa. Pero hindi ko rin maikakaila na ang mga kamaliang ito mismo ang naghatid sa akin sa tamang kamalayan, sa tamang pagkilatis sa mga bagay-bagay. Dahil sa mga pagkakamaling ito, natuto akong kumilala sa tunay na diamante, ika nga, at makita ang puwit lamang ng baso. Natuto akong kumilatis ng mga solusyon sa problemang pang ngayon lamang, at bukas-makalawa ay siya nating bagong problema, at mga solusyon na pangmatagalan, sa kadahilanang ang pinag-uusapan natin ay mga taong may kalayaaan at angking katalinuhan, may angking dignidad, na kailanman ay hindi dapat tapakan ng batas, o anumang utos ng estado. Ang pangunahing karapatang-pantaong ito ay ang buhay. Wala ni anuman ang puedeng yumurak dito o yumapak sa karapatang ito. Maging ang estado ay walang karapatang isa-isantabi ito at bale walain.

Nais kong isipin na sa araw na ito, may isang maliwanag na aral na dulot ang Panginoon upang tayo ay maihatid sa tunay na karunungan, na maghahatid sa walang hanggang kaligtasan. At ito ay may kinalaman sa kaniyang ipinagkaloog sa Huling Hapunan, kung saan inialay niya ang kanyang katawan at dugo para sa ating kaligtasan.

Oo, kapatid at kapanalig! May kaugnayan ang Eukaristiya at Karunungan. Walang tunay na karunungan kung ito ay walang kaugnayan sa buhay na walang hanggan. Walang tunay na solusyon kung ang solusyong naturan ay para sa ngayon lamang at dito. Walang autentikong paglutas sa patong-patong nating problema kung ito ay may kinalaman lamang sa karangyaan, kayamanan, at lahat ng pagpapahalagang walang kinalaman sa buhay na walang hanggan.

Tayong mga kristiyano ay nabubuhay sa dalawang larangan: sa larangan ng mundong ibabaw, at sa larangan ng kalangitan; sa larangan ng pang-ngayon at dito at sa larangan ng pangsawalang-hanggan.

Hindi dapat tayo mabulag sa kinang ng tanso, na akala natin ay ginto. Huwag tayong madala sa ningning ng pilak na kapag kinaskas mo nang kaunti ay asero lamang naman palang tinubog at kinulayan. May karangyaang pangako kapag kokonti na lamang ang tao sa bayan natin, ngunit ang kahihinatnan ng isang bayang napadala sa kinang ng palsong ginto at pekeng pilak, at puwit ng baso ay kahindik-hindik kung isipin – isang bayan at taong walang pinapanginoon kundi ang ngayon, ang dito, at ang lahat ng anyo ng makamundong pagnanasa, sapagka’t nasaisantabi na natin ang Diyos.

Hayaan natin sanang ang Eukaristiyang ito ay maghatid sa atin sa tunay na kamalayan. Hayaan nating ang tinapay na pagsasaluhan natin ay magpatibay sa pananampalataya nating siya “ang pagkaing nagbibigay-buhay ba bumaba mula sa langit. Mabubuhay magpakailanman ang sinumang kumain nito.”

Gumawa tayo ng tirahan batay sa karunungan. Halina’t sumalo sa kanyang hapunan bilang paghahanda at pangako sa buhay na walang hanggan!