SA TOTOO LANG!

Ikalawang Linggo ng Pagkabuhay (A)

Abril 27, 2014

SA TOTOO LANG!

Malimit natin marinig ang mga katagang ito sa mga “tell-all” ng mga showbiz personalities. Aminin! … Huwag kang tatanggi! Bilang tugon, malimit itong ipinapalaman sa mga salita ring ito: “Sa totoo lang!”

Pati ang mga senador at lahat ng nabuking o nasangkot sa pork barrel scam ay walang ibang malamang isagot kundi, “sa totoo lang!”

Ito naman ang sagot ko … “Wish ko lang” … Wish ko lang na lahat ay matuto at tumulad kay Tomas. Maraming nagsabi noong nakaraang panahon na si Tomas diumano ay isang mapagdudang tao. Hindi raw siya naniwala agad sa balita ng mga disipulong nakakita kay Jesus na muling nabuhay. Hangga’t hindi raw niya nakita ang mga sugat at nahipo ang tagiliran ng Panginoon ay hindi raw siya maniniwala.

Medyo palpak ang dating ni Tomas. Pero sa aking wari, wala namang masama ang hindi agad maniwala. Sa katunayan, para sa akin, may isang ginintuang bahagi ng pagkatao ni Tomas na gusto ko sanang ipamulat sa aking mga tagabasa ngayon.

Oo nga’t si Tomas ay nagduda. Oo nga’t hindi niya sinang-ayunan agad ang narinig na mga kwento. Pero si Tomas, higit sa lahat, ay tapat. Sinabi niya kung ano ang nilalaman ng kanyang isipan. Hindi niya hinilot ang totoo. Hindi niya kinulayan. Hindi niya binalutan ng kung ano-anong mga pabalat-bunga o palusot. Sa totoo lang … hindi ako maniniwala hangga’t hindi ko nahihipo ang sugat niya. Tapos ang usapan! Walang paligoy-ligoy. Walang patumpik-tumpik. Walang paikot-ikot. Walang pambobola!

Ewan ko kung ano ang inyong posisyon sa mga pambobolang nakikita natin ngayon sa ating lipunan. Hindi na natin alam kung sino ang dapat paniwalaan. Lahat sila ay ito ang linya … Sa totoo lang … Pero kung paniniwalaan natin silang lahat, walang nawalang pera. Walang lumustay ng pera. Walang nakinabang sa pera ng bayan. Walang nagnakaw. Subali’t ang nagsusumigaw na katotohanan ay ito … Walang nakinabang na dapat makinabang. Mahirap pa rin ang mga magsasaka. Wala silang tinanggap na mga abono. At sa anik-anik na mga foundations, wala sa milyon milyong mahihirap ang nakinabang sa perang naglaho na lamang na parang bula. At wala isa man sa kanila ang umaamin. Mabuti pa si Cristy Per Minute noong araw, at si John Lapus … napapa-amin niya ang mga artistang walang sawang sinusubaybayan ng mga tagahanga … Masaya na silang lahat sa kapirasong katotohanan … kaunting silip sa kanilang pribadong pamumuhay, kahit na sila ay lantarang niloloko ng mga congressmen at mga senador, na tinatawag pa rin nilang honorable.

Kung tutuusin wala akong pakialam ano man ang inyong posisyon sa mga nagaganap na ito. Pero may malasakit ako sa inyong posisyon sa harap ng Panginoong totoong nagdusa, totoong namatay, at totoo ring muling nabuhay.

Si Tomas ay aking modelo para sa ating lahat. Hindi siya nanatili sa duda. Hindi siya nagmatigas sa hindi paniniwala. Nang dumating si Jesus muli pagkatapos ng isang Linggo, inanyayahan niya si Tomas: “Tingnan ang aking mga daliri at tagiliran … Huwag magduda kundi maniwala.”

Hindi nagdobleng isip si Tomas. Kagyat siyang tumugon: “Panginoon ko at Diyos ko!”

Wala na ako roon kung ano man ang inyong saloobin at isipin sa kung sino ang nagsisinungaling at nagsasabi ng totoo sa ating mga honorable. Hindi natin pag-aawayan ang bagay na iyan.

Pero bilang kapwa mananampalataya at tagasunod ni Kristo, may malasakit ako sa inyong tugon dito: “Si Kristo ba ay tunay ninyong Diyos at tunay ninyong Panginoon?”

At hindi puede ang sagot na ito … “Wish ko lang!” Gawin mo. Lumapit kay Jesus at sabihin: “Panginoon ko at Diyos ko!”

PALASPAS AT PAHIMAKAS

Linggo ng Palaspas (Taon A)

Abril 13, 2014

PALASPAS AT PAHIMAKAS

Linggo na naman ng palaspas. Dagsa na naman ang tao sa mga simbahan, at tulad nang dati, mayroong darating nang huli sa Misa at magpupumilit magpabasbas ng palaspas sa labas ng Misa. Marami rin ang mga magbibiyahe sa probinsiya. Marami ang nagbabalak nang magpunta sa mga beaches, sa Borawan, Boracay, Matabungkay o saanman.

Para sa mga magsisimba sa araw na ito, mainam na simulan natin ang pagninilay sa sinabi ng Panginoon sa simula ng pagbasa ng pasyon ayon kay Mateo: “Ang nakatakdang panahon ay malapit nang dumating.” Ano ba ang nakatakdang panahong ito?

Madaling sagutin ito, pero hindi madaling ipaliwanag. Sa simpleng salita, ito ang tinatawag na “oras” ng kaligtasan, ang mahaba at masalimuot na prosesong itinalaga ng Diyos mula pa sa simula upang ibalik at ang tao sa kanyang nakatakdang tadhana. Ito rin ang tinatawag na misteryo o hiwaga ng gawang pagliligtas ng Diyos sa taong naligaw at nagkasala, upang mapanuto at maibalik sa kanyang piling. Ito ang binabanggit na hiwaga o misteryo na sa mula’t mula pa ay nasa isipan na ng Diyos na unti-unting ibinunyag sa mahabang kasaysayan ng kaligtasan, magmula pa kay Abraham, sa mga propeta, magpahaggang isinilang si Jesus na tagapagligtas.

Inaantok na ba kayo sa aking sagot? Sabi ko sa inyo, madaling sagutin, pero mahirap ipaliwanag.

Pero hindi mahirap intindihin na lahat tayo ay kailangan ng tulong mula sa itaas. Hindi mahirap unawain na tayo ay nangangailangan ng tagapagligtas. Ang Diyos na lumikha sa atin ay siya ring nagliligtas sa atin, at siya ring may balak para sa ating ganap na kaligayahan.

Nang si Jesus ay isinilang, may pagsasaya. Umawit ang mga anghel, at nagsipagsaya ang mga pastol, at ang mga unang nakakita sa isinilang na inaasahang Mesiyas. Nang si Jesus ay pumasok sa Jerusalem, nagsaya rin ang mga taong malaon nang naghihintay. Dito ngayon pumapasok sa usapin ang palaspas.

Sa kanilang pagsasaya at mapitagang pagbati sa inaasahang Mesiyas, nagwagayway sila ng mga sanga, mga palaspas, at naglatag ng mga balabal sa daan. Kasayahan ang diwa ng unang bahagi ng pagdiriwang ngayon. Ang palaspas ay hindi lamang palaspas na ipinapagaspas, kundi isang pahimakas … isang tanda … isang signo … isang pahatid  tungkol sa higit na mahalagang bagay.

Ang lahat ng gagawin natin sa buong linggong ito (semana santa) ay pawang pahimakas. Ang mga ito ay tandang nagtuturo sa higit na malalim na kahulugan na may kinalaman sa ating kaligtasan. Pero hindi lamang tanda tulad ng isang tarpaulin, o tulad ng isang watawat. Ang mga tanda na nakikita natin at ginagawa sa liturhiya ay pawang tandang mabisa na nagsasagawa at nagsasakatuparan ng kung ano mang itinatanda o isinasagisag.

Sana ay huwag mauwi lamang sa tanda ang ating gagawin sa buong Linggong ito. Dagsa ang tao ngayon sa simbahan, pero sa Huwebes Santo, Biyernes Santo at Sabado de gloria, ay mas dagsa ang tao sa languyan, sa dalampasigan, at kung saan mas malamig.

Nagsimula tayo sa palaspas. Huwag tayong masiyahan sa kaunting pagaspas. Limiin natin sana at unawaing mabuti at magaling kung ano ang hatid na pahimakas, kung ano ang ibinubulalas ng ating ginagampanan sa simbahan.

Iisa lamang ito … ang ating kaligtasang naganap, nagaganap, at patuloy pang magaganap sa simbahan … ngayon … kung kailan ang nakatakdang panahon ay malapit na.

Ngayon ang nakatakdang panahon. Huwag sana tayo maghanap pa ng iba. Si Kristo ang mananakop at tagapagligtas: sa kanyang pagsilang, sa kanyang pagiging tao, sa kanyang paghihirap, pagkamatay at muling pagkabuhay! Ang lahat ng ginampanan niya ay bakas at pahimakas ng ating panibagong bukas!

CHILLAX DIN, PAGKA’T SA LANGIT LAGING MAY TIME!

Ikalimang Linggo Kwaresma (A)

Abril 6, 2014

CHILLAX DIN, PAGKA’T SA LANGIT LAGING MAY TIME!

Gusto ko ang kwento tungkol kay Jesus, kay Marta, Maria, at Lazaro. Lumalabas na hindi naman puro trabaho ang Panginoon. May oras din mag chillax. May panahon din para magpahinga, at may oras din na nakalaan para sa mga kaibigan.

Pero ito ang isang bisita niya sa Betania, (katumbas ng Baguio para sa atin) na hindi dahil sa masayang okasyon. Namatay si Lazaro, at naiwang tumatangis ang magkapatid na si Marta at Maria.

Ilagay natin ang sarili natin sa kinatatayuan ni Jesus … Ano kaya ang sasabihin natin? Kalimitan, sa kagustuhang makatulong, kung ano-anong kapalpakan ang sinasabi natin sa namatayan: kesyo kalooban ng Diyos na dapat tanggapin, o na ang yumao ay nasa mas maganda nang katatayuan, o kaya “alam ko at nauunawaan kong lubos kung ano ang nararamdaman mo, “ at iba pang kapalpakan.

Sa totoo lang, walang lubos na nakakaunawa sa dinarama ng isang tumatangis at nagluluksa. Hindi natin puedeng pangunahan ang naiwan at turuan kung paano dapat pasanin ang nagdurugong puso at kalooban.

Ang ipinakita ng Panginoon ay isang napaka-makahulugang kilos. Hindi niya binale-wala ang damdamin ng magkapatid. Hindi niya pinagtakpan ang katotohanang pumanaw na ang kanilang kapatid. Hindi niya pinangaralan ang magkapatid na dapat nilang tanggapin ang kamatayan ni Lazaro.

Ano kung gayon ang kanyang ginawa? Hindi siya nagwika tungkol sa kamatayan, bagkus ang kanyang naging pokus ay buhay – buhay na walang hanggan. Buhay ang pokus ng mga pagbasa. Ito ang pangitaing ipinamalas ni Ezekiel: “Bayan ko, ibubukas ko ang inyong mga libingan. Ibabangon ko kayo at iuuwi sa inyong bayan.”

Buhay rin na walang hanggan ang sambit ni Pablo sa mga Romano: “Hindi kayo namumuhay ayon sa laman kundi ayon sa espiritu.”

At ito ang pinakamatindi. Sa ibang pagkakataon, naparoon si Jesus sa Betania, sa bahay ng magkakapatid upang magbakasyon, upang magpahinga, upang mag chillax, ika nga. Sa pagkakataong ito, siya ay tumangis, hindi nangaral. Siya ay umiyak, nagluksa, at hindi lamang nagwika ng magagandang salita. Nakiramay siya nang lubos. Nakiisa siyang tunay at wagas sa dalawang naiwan ni Lazaro.

At ang kanyang pagtangis ay nagbunga sa paggawa. Pinabangon niya ang kanyang kaibigan at ipinakita niya kung ano rin ang ipinakita sa Lumang Tipan, at sa Bagong Tipan – na ang Diyos ay Diyos ng buhay … na ang Diyos ay nagkakaloob ng tunay na buhay, ang buhay na walang hanggan: “Ako ang muling pagkabuhay at ang buhay. Ang nananalig sa akin, kahit mamatay, ay muling mabubuhay, at sinumang nabubuhay at nananalig sa akin, ay hindi mamamatay kailanman.”

Medyo napaaga ang turo tungkol sa tadhanang nakalaan para sa atin, bilang kaloob ng Diyos. Hindi pa man pumapasok ang Mahal na Araw, ay muling pagkabuhay na ang ating pinapaksa.

Simple at iisa ang dahilan nito. Lahat ng ginagawa natin sa taon ng simbahan ay nakatuon sa iisang tadhana at panawagan – sa buhay na walang hanggan. Ang Diyos ay Diyos, hindi ng kamatayan, kundi Diyos ng buhay.

Tara na! Sama tayo sa Betania … matuton rin mag-chillax, sapagka’t sa langit laging may time. Walang patid, walang katapusan, walang hangganan ang nakalaan para sa ating lahat – buhay na walang hanggan.